ว่าที่คุณแม่ตัวน้อยสบตาคนตรงหน้าที่กำลังยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ทำให้เจ้าตัวอดรู้สึกเขินไม่ได้
ยิ่งสายตาไปปะทะกับส่วนกลางกายของแจบอมที่กำลังตื่นตัวอยู่ภายใต้กางเกงที่สวมใส่อยู่ก็ยิ่งทำให้ใบหน้าหวานขึ้นสียิ่งขึ้นไปอีก
มือน้อยที่กำลังจับอยู่ที่ขอบกางเกงนั่นสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
ยองแจเม้มปากแน่นก่อนจะดึงรั้งกางเกงที่แสนเกะกะนั่นลง
แกนกายที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าทำเอาคนตัวเล็กกลืนน้ำลายอึกใหญ่ แจบอมหัวเราะน้อยๆให้กับสายตาตื่นๆนั่น
เขารู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ยองแจเริ่มก่อนเพราะกลัวว่าเขาจะทรมานกับอารมณ์ที่เกิดขึ้น
แต่อีกฝ่ายก็อาจจะรู้สึกเขินอายที่จะทำเรื่องแบบนี้
“เดี๋ยวพี่จัดการมันเอง ยองแจไม่.. อื้มม”
คนตัวสูงยังพูดไม่ทันจบประโยคดี มือนิ่มก็จัดการรูดรั้งแกนกายของแจบอมช้าๆทำเอาแจบอมหลุดเสียงครางออกมา
“บอกผมสิ พี่แจบอมต้องการแบบไหน.. บอกผม” ยองแจพูดออกมาด้วยท่าทางซื่อๆ
แต่ในความรู้สึกของแจบอมคือ ยองแจโคตรยั่ว ยั่วตาใสมากๆ ทั้งท่าทางซื่อๆกับประโยคที่เอ่ยออกมาคล้ายกับจะเชิญชวนนั่นอีก
แจบอมก็คน.. แจบอมจะไม่ทนแล้วครับ
ยองแจเคลื่อนกายเข้าไปใกล้ๆ ก่อนริมฝีปากกระจับสีสดจะครอบครองแกนกายพลางใช้มือช่วยรูดรั้งส่วนโคนจนแจบอมต้องเปล่งเสียงทุ้มออกมาด้วยความรู้สึกวูบวาบไปทั่วท้อง
“อา.. ยองแจ อย่าให้ฟันโดนนะ”
ริมฝีปากบางผละออกมาก่อนจะใช้ลิ้นเล็กไล้เลียรอบๆแท่งเนื้อร้อนจากส่วนหัวไปจนถึงส่วนโคน
ทำซ้ำๆจนแจบอมเชิดหน้าขึ้นด้วยความวาบหวาม คนตัวเล็กผงกหัวขึ้นลงอย่างช้าๆ
เพราะความที่ไม่ได้ช่ำชองในเรื่องแบบนี้
แต่เจ้าตัวก็พยายามที่จะทำให้อีกฝ่ายพึงพอใจให้มากที่สุด
เสียงเฉอะแฉะฟังดูน่าอายที่เกิดจากการดูดดุนท่อนเนื้อนั้นกลับปลุกอารมณ์ดิบของแจบอมให้มีมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก
มือแกร่งทั้งสองข้างปัดปรอยผมที่ปรกใบหน้าหวานออก
จ้องมองปากเล็กที่กำลังตวัดลิ้นเลียแกนกายของตัวเองด้วยความกระสันก่อนจะเชิดใบหน้าขึ้นอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าจุดหมายปลายทางอยู่ไม่ไกลแล้ว
“อึก.. อา.. ยองแจ ใกล้แล้ว”
เสียงทุ้มต่ำที่เจือไปด้วยอารมณ์รักทำเอายองแจเขิน
ช้อนสายตามองอีกฝ่ายพร้อมกับดูดดุนแกนกายร้อนด้วยจังหวะที่เริ่มจะสม่ำเสมอ
มือนิ่มก็ช่วยรูดรั้งส่วนโคนเพิ่มอีกแรง
จนกระทั่งแจบอมกระตุกเกร็งถึงฝั่งฝันปลดปล่อยออกมาเต็มปากเล็กของว่าที่คุณแม่ตัวน้อย
ถึงแม้คนตัวสูงจะรีบผละกายออกมาแล้วก็ตามที
แต่ก็ไม่ทัน..
น้ำรักบางส่วนอยู่ในปากของยองแจ บางส่วนก็ไหลเลอะหยดลงพื้นก็มี
“แค่กๆ”
“ยองแจ คายออกมา” แจบอมรีบเข้าไปดูคนตัวเล็กที่กำลังไอโขลกด้วยความเป็นห่วง
เขาไม่น่าผละกายออกมาช้าเลย แต่การที่ยองแจช้อนสายตาหวานฉ่ำขึ้นมามองกับประโยคที่เอ่ยออกมาอย่างเขินๆนั่นทำเอาแจบอมใจสั่นไม่เป็นจังหวะ
“กลืนไปแล้ว..”
“...”
“เอาอีกไหม”
#ฟิคเจ้าสองแจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น